Χρόνια νεφρική νόσος και κάλιο από φυτικές τροφές: τι να γνωρίζετε

Τα υψηλά επίπεδα καλίου σε πολλές φυτικές τροφές προκαλούν συχνά ανησυχία σε άτομα με χρόνια νεφρική νόσο, καθώς οι παραδοσιακή σύσταση από τους γιατρούς είναι να τις αποφεύγουν. Στην πραγματικότητα, όμως, οι έρευνες δεν έχουν παρουσιάσει κάποια αρνητική επίδραση στα επίπεδα καλίου στο αίμα στους πάσχοντες που ακολουθούν μια κατά βάση φυτοφαγική διατροφή. Αυτό πιθανότατα συμβαίνει λόγω των αλκαλικών επιδράσεων που έχει μια τέτοια διατροφή, δημιουργώντας ένα ευνοϊκό pH με σημαντικά οφέλη για την υγεία και σημαντική μείωση του κινδύνου παθήσεων των νεφρών.

Επιπρόσθετα, το κάλιο από φυτικές τροφές μπορεί να προωθεί μεγαλύτερη ενδοκυτταρική κατανομή και την αποβολή του από τον οργανισμό μέσω των κοπράνων, με τη βοήθεια των φυτικών ινών που περιέχουν οι φυτικές τροφές. Αν τα υψηλά επίπεδα καλίου, ωστόσο, συνεχίζουν να αποτελούν πρόβλημα, μπορείτε να μειώσετε την περιεκτικότητα των φυτικών τροφών μέσω μαγειρικών τεχνικών, όπως το βράσιμο και το μπλανσάρισμα.  Σε κάθε περίπτωση, το κάλιο δεν πρέπει να αποτελέσει λόγο για να περιορίσει κάποιος με χρόνια νεφρική νόσο τις φυτικές τροφές. Αυτό ακριβώς έδειξε και έρευνα για τη βιοδιαθεσιμότητα μαγειρεμένων και ωμών φυτικών τροφών.

Ο στόχος της έρευνας ήταν να εκτιμήσει τη βιοδιαθεσιμότητα -δηλαδή την ποσότητα ενός συγκεκριμένου θρεπτικού συστατικού που είναι διαθέσμο για απορρόφηση στο έντερο μετά την πέψη- του καλίου από φρούτα και λαχανικά και ταυτόχρονα να εκτιμηθούν όλα τα μέρη του φυτού (φρούτο, άνθος, ρίζα, σπόρος, φύλλο κ.ο.κ.). Οι ερευνητές ανέλυσαν επίσης την επίδραση διαφορετικών τεχνικών μαγειρέματος στην περιεκτικότητα σε κάλιο και τη βιοδιαθεσιμότητα αυτών των φυτικών τροφών. Η βιοδιαθεσιμότητα με in vitro μεθοδολογία πέψης, που προσομοίαζε τον γαστρεντερικό μας σωλήνα.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, η περιεκτικότητα σε κάλιο φάνηκε ότι ήταν μεγαλύτερη στους σπόρους και τα φύλλα του φυτού. Το βράσιμο μείωνε την περιεκτικότητα σε κάλιο σε όλα τα λαχανικά εκτός από το καρότο, τα κολοκυθάκια και το κουνουπίδι και όταν, μάλιστα, ο βρασμός ξεκινούσε με κρύο νερό, το αποτέλεσμα ήταν ακόμη μεγαλύτερη μείωση στις πατάτες, τον αρακά και τα φασόλια.

Η βιοδιαθεσιμότητα μετά την in vitro πέψη κυμαινόταν από 12% (αρακάς) έως 93% (τομάτα), με το υψηλότερο ποσοστό να παρουσιάζει το σπανάκι, το ραδίκι, τα κολοκυθάκια, η ντομάτα, το ακτινίδιο και το κουνουπίδι. Αντίστοιχα, χαμηλότερη βιοδιαθεσιμότητα συναντάμε στον αρακά. Συνολικά, η βιοδιαθεσιμότητα στα φρούτα και τα λαχανικά που μελετήθηκαν ήταν 67% κατά μέσο όρο με το βράσιμο να το μειώνει περαιτέρω.

Με αυτά τα δεδομένα, οι επικεφαλής της μελέτης υποστηρίζουν τις κλινικές συστάσεις για συνέχιση της κατανάλωσης φυτικών τροφίμων στη διαχείριση των νεφρικών ασθενών.

Πηγές
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36287937/
https://shireenkassam.medium.com/review-of-the-plant-based-nutrition-news-april-2023-chronic-kidney-disease-c5d02c1456a6